خاطره‌نویسی یکی از بهترین روش‌ها برای تمرین نویسندگی است. اما قبل از آن، راهی برای آرامش اعصاب و ثبت وقایع روزانه است. گاه روزهایتان خوش و گاه بر کامتان تلخ است. خاطره‌نویسی از جمله راه‌هایی است که خاطرات را به ثبت می‌رساند و احساس را تخلیه می‌کند. خاطره‌نویسی اصول خاصی ندارد. هر چه بر سر قلمتان درباره‌ی روزتان می‌آید بنویسید. برخلاف خیلی از کتب و سایت‌ها، خاطره نوشتن را برای خود دارای چارچوب و قواعدی نکنید. به یاد داشته باشید. نوشتن خاطره طی مدت‌ها باعث می‌شود سبک نوشتار شما نیز مشخص شود.
اما...
اگر می‌خواهید خاطره‌نویسی را تمرینی برای نویسندگی قرار بدهید، تا جای ممکن از کلمات خودمانی استفاده نکنید و به جای ثبت وقایع، بیشتر به بیان احساساتتان رو بیاورید. از آنجایی که نویسندگی نقبی بر قلبتان است، پس بگذارید احساستتان بر نوک قلمتان جاری شود و صفحات را به جای ثبت روزانه وقایع، درست مانند یک گزارش عملکرد، تبدیل به جایی برای درد و دلتان کنید.
میتوانید با دفتر خاطره‌تان دوست شوید و هر برگش را با کلماتی همچون "دفتر خاطرات عزیزم" شروع کنید.
اگر خاطرات را تنها برای به یادآوری آینده آنها می‌نویسید، نیازی به بیان احساس نیست. همان ثبت وقایع کافی است.
حال به یاد داشته باشید. خاطرات در ذهنتان می‌ماند. هر چند سالی که بزرگ شوید، اما اینکه کدام برایتان پررنگ‌تر و کدامیک برایتان کمرنگ شود، بستگی به شما دارد. آنها را می‌نویسید یا آنکه چنان تلخ یا دوست‌داشتنی هستند که در ذهنتان باقی می‌مانند.
نمونه‌ای از خاطره‌نویسی به سبک من را میتوانید در بخش درد و دل و داستان کوتاه ببینید. (شما سبک خودتان را بسازید.)